Razonna

Kaya diplerinde açan çelimsiz kara kuru
Çiçek bozuğuydu üstündeki entarin
Perçeminde ağlardı arasın yaslı yüzü
Naif bir gülüştü avuçlarımda elin
Kırk iki yılın içimde kırılganlığı
Bakarken öksüz bir aşkla
Yüzüme vurdu yalnızlığın iksiri
Gözlerinde sönmüş seher yeli
Dudaklarında hala eski ürperti
Kar kanadı sazağında kirpiklerin rimeli
Cılavuz’da diktiğimiz fidanlar gibi
Ay kaçkınıydı yabanmersini gözlerin
Esmer buğday renginde gülümseyen
Gamzene yakışmış yonca yoksulu resmin
Son bakışının resitaliydi gergefinde kalbimin

Turan Kayıkçı