Ben Köylüyüm

Ben köylüyüm;
Hani şu sahte şehirlilerden…
Ama ne yazık ki,
Az oturdum ağaç dibinde.
Çeşme başına hiç uğramadım testiyle,
İki örgüm olmadı omuzlarımda…
Lakin köylüyüm;
Dağ, dere, orman gizlidir rumuzlarımda…

Fırtınaya diklenmeyi dağlarının tepesinden,
Beynimdeki düşünceyi ermişinin küfesinden,
Gönlümdeki büyüklüğü kenarından köşesinden,
Gözümdeki ışıltıyı pınarının neşesinden,
Gücümü, kuvvetimi ormanından meşesinden almışım…

Ben köylüyüm;
Babam da oraların yiğidi…
İki kere ikinin kaç ettiğini
Şehirlilerden iyi bilirdi…

Dilek Uyar