Sararıyor Gün

Sararıyor gün
Bütün düş kırıklarını ardında bırakarak
Her gün yeniden
Kızıla çalıyor arda kalan zaman
Sanki günün yorgunluğunu anlatır gibi sessiz
Keşke çocuk olsaydım diyorum
Özlediğim toprakların koynunda
Koşsaydım
Yorulsaydım
Sonra da sığınsaydım annemin ak göğsüne
Uyusaydım kollarında
Ama gel gör ki
Uzak dağların ardından
Usulca sararıyor gün
Akşamüstü umut sofrasında
Herkes hüzün kokuyor
İnsan, bazen serüven
bazen hiçliğin orta yeri
Gece gibi suskun
Karanlık, kör kuyularda
Sararıyor gün
Başucumda yârin nazlı kokusu
Yetim gülüşlerimi unutturur gibi
Masum
Sevecen
Biraz da yağmur kokusu gibi
Ama gel gör ki
Hayat akıp gidiyor bütün umursamazlığıyla
Sonra, sarıyor gün


Deniz Çelik