Sizlik

Üşüyorum
Benliğimi sarıyor geçmişim
Ellerime yıkıyorum
Öldürüp gömmeyi unuttuklarım
Saysam iki elin parmağını geçmez tüm
Kötülükler
Ve benim sadece
İki elim var

Üşüyorum
Sözcüklerim sevgilinin kulağına hasret
Kucağına
Öpülesi dudaklarına
Ve gelmesine

Avuçlarım iç içe
Yoksun
İçten içe bir sancı
Rengini yitirmiş bir gökkuşağım var benim
Her rengi
Kendi ağzımın içinde boğmuşum sanki

Üşüyorum
Yoksun
Isınmaya takatim bile yok!


Mehmet Sait İmret