Dost Ezgisi

gözyaşının çiçeğine vuruldum        
dost hatırına iliş pencereme
dünyayı mazgal deliğinden sırtlardın
yıldızlar gecenin koynunda uyurken
rüzgâra yakışan ruhun
ısıtırdı ayaz yanığı yüreğimi
bana niçin uzaksın düşündün mü
kurda kuşa dostluğunu düşündün mü
bu kulvarda ölüm bile güzel
söyler misin kirvem
taş mı ağırdır yalnızlık mı
mazlum hep büyüyen bir çocuktu içimde
ondandır yüreğim hep mazlum kaldı
senin sesinle sevinirdi
zindanın sonuncu katları
şiirlerimden vurdular beni
sözcükler ufalandı dişlerimde
tek tük tarla kuşları güvertemde
nereye gitsem şiirlerimdi son durağım
ezber bozan oluyor mülk katında
ceketimin astarındaki şiir desenleri
arguvan türküleriyle kardeş olan                    
                                                                           
Turan Kayıkçı